تحلیل نمادین زوجیت و نکاح از منظر عرفان اسلامی با تأکید بر آرای ابن‌عربی

بررسی و تحلیل آموزه­های دینی در قالب نماد نشان دادن معنا و عمق آن‌هاست. هدف مقاله حاضر، بیان یک رابطه معنادار در مناسبات انسانی و در حوزه زوجیت در زبان نماد یا رمز است. معنای آموزه­های دینی در قالب نماد یا رمز در ساختاری معرفت­شناختی، هستی­شناختی و درنهایت انسان­شناختی خصوصاً درمورد زوجیت و نکاح و توابع آن مسئله اصلی این مقاله است. این مقاله با رویکردی سمانتیکی و از طریق بررسی اسناد مکتوب به روش کتابخانه­ای به بررسی مسئله پژوهش پرداخته است. روی­آورد مقاله درون‌دینی و مسئله اصلی و مسائل فرعی آن برمبنای تحلیل فلسفی، عرفانی، متون تفسیری و روایی، و به‌لحاظ تبارشناسی چندتباری است. نتایج پژوهش حاضر نشان می­دهد توضیح و تبیین آموزه­های دینی در قالب نماد یا رمز در کشف رابطه معنادار میان اجزای دین می­تواند بسیار مؤثر افتد. همچنین یافته­های مقاله نشان داد از نظر عارفان بزرگی چون ابن‌عربی و قیصری و برخی دیگر از حکیمان الهی زوجیت و نکاح در تجلی حق، نمادی از اسماءالله در عالم ناسوت است که کشف روابط آن‌ها می­تواند به زندگی مشترک معنایی الهی ببخشد.